Το Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα είναι το Σάββατο του Λαζάρου. Την ημέρα αυτή η Ορθοδοξία γιορτάζει το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου, που ήταν φίλος και πιστός μαθητής του Ιησού.
Ο Λάζαρος κάποτε αρρώστησε βαριά. Ο Χριστός το έμαθε και κίνησε να τον βρει. Έκανε όμως τέσσερις μέρες να φτάσει κι ο φίλος του είχε ήδη πεθάνει και κηδευτεί σύμφωνα με τα έθιμα εκείνης της εποχής. Ο Χριστός ζήτησε να τον πάνε στον τάφο του Λάζαρου, στάθηκε μπροστά στην είσοδο και είπε “Λάζαρε, δεύρο έξω!”
Και τότε ο Λάζαρος σηκώθηκε και βγήκε έξω από το μνήμα.
Αυτή η Ανάσταση του Λαζάρου, μάς ετοιμάζει για την Ανάσταση του Χριστού.
Κάλαντα του Λαζάρου
Σε κάποιες περιοχές τα κορίτσια, οι λεγόμενες “Λαζαρίνες”, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούσαν τα Κάλαντα του Λαζάρου, κρατώντας στα χέρια τους καλαθάκια στολισμένα με λουλούδια που είχαν μαζέψει από την προηγούμενη μέρα. Οι νοικοκυρές τους έδιναν αυγά, φαγώσιμα ή και χρήματα. Συχνά βαστούσαν στα χέρια τους τον “Λάζαρο”, έναν ξύλινο κόπανο για τα ρούχα, τυλιγμένο με παρδαλά κομμάτια από πανιά, ίδιο μωρό. Σε άλλα μέρη πάλι έντυναν με χτυπητά πολύχρωμα υφάσματα μια ρόκα, μια κούκλα, έναν καλαμένιο σταυρό και τα στόλιζαν με κορδέλες και λουλούδια.. Αυτό συμβόλιζε τον Λάζαρο.
Τα Λαζαράκια
«Λαζαράκια για τον Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις», έλεγαν παλιά και λένε ακόμα στα ελληνικά χωριά μας.
Το Σάββατο του Λαζάρου, οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα «Λαζαράκια» ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπου τυλιγμένου σε σάβανο, δηλαδή όπως αναπαριστούν τον Λάζαρο στις εκκλησιαστικές εικόνες. Συνηθίζεται όσα παιδιά έχει η οικογένεια τόσους «Λαζάρηδες» να πλάθουν και στη θέση των ματιών να βάζουν δυο γαρίφαλα.
Οι μικροί μαθητές μας μπορούν να παρακολουθήσουν την ιστορία του Λάζαρου σε κινούμενα σχέδια πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο.